Verhalen uit de verschillende Europese landen
Heleen - 'mooie borsten'
Sexting / België
In haar jeugdige onvoorzichtigheid verstuurde de 15 jarige Heleen haar foto naar een jongen. Wat er dan gebeurde, had ze nooit kunnen vermoeden.....
Mijn verhaal :
Het gebeurde toen Heleen 15 was en dit voorval zou een gigantische impact hebben op haar leven.
Ze werd verliefd op een jongen van 14 en ze begonnen te chatten. Het was zo leuk om met hem te chatten. Hij was zo meevoelend en liefdevol. Op een dag vroeg hij tijdens het chatten om een “sexy” foto van haar. Hij bedoelde een foto met haar blote borsten op.
Omdat ik in alle geval met die jongen tesamen wou zijn, heb ik zijn wens vervuld. Ik stuurde hem de gewenste foto. Dat is het begin van een hele storm geworden die pas jaren later tot bedaren is gekomen.
Natuurlijk heb ik erover nagedacht en had ik zo mijn bedenkingen alvorens ik hem de foto van mijn naakte borsten heb gestuurd, maar dat waren slechts de nog naïeve gedachten van een 15-jarig meisje. Ik dacht werkelijk dat hij me graag zag en ook dat hij me nog meer zou appreciëren als ik hem mijn foto zou sturen. Ik kende hem immers goed en derhalve kwam ik ook niet op de idee dat hij mijn foto ook aan zijn vrienden zou tonen en verzenden. Maar dat was nu net wat hij wel deed….
Enkele dagen later fietste ik naar school, een jongen reed me voorbij en riep plots “Hé Heleen mag ik je tieten nog eens zien!” Ik vond het verschrikkelijk, reageerde niet, en maakte me uit de voeten. Ik voelde me zo verraden. Waarom had hij die foto aan zijn vrienden gestuurd? Die foto was toch alleen maar voor hem bedoeld!
Toen echter bleek dat mijn foto met mijn expliciet getoonde borsten zich razend snel in het internet verspreidde, voelde ik me verschrikkelijk teleurgesteld en was ik zeer ongelukkig en gedeprimeerd. Elke klasgenoot sprak erover en het enige wat ik kon doen, was het loochenen. Want tot mijn “geluk” was mijn gezicht niet duidelijk op de foto te zien. En ja aldus zag ik ontkennen als mijn enig mogelijke verdediging om me nog enigszins uit deze situatie te redden. Maar het bleek al snel dat iedereen het heimelijk wel wist. “Het zijn de borsten van Heleen” riepen ze me na, en dat ging zo maar verder.
Een week na het “voorval” werd ik door een vertrouwensleerkracht uit de klas gehaald. Ook tegenover haar heb ik gelogen en ontkend dat ik het was die op de foto stond. Ja het was werkelijk te pijnlijk en té beschamend om het toe te geven. Omdat ik zweeg is dat ganse schooljaar voor mij een hel geweest. Maar ik kon en wou eenvoudigweg niet toegeven dat ik het meisje was op die foto. Het was immers al verschrikkelijk genoeg.
Velen vonden het klaarblijkelijk heel plezant en beleefden er veel pret aan om telkens weer erover te beginnen en ermee te spotten. Als ik nu toch eens van bij het begin zou hebben gezegd: “Wel ja dat zijn mijn borsten, vind je ze niet heel mooi!”, dan zou het hele gezwets erover wellicht snel voorbij zijn gegaan. Maar ik kon dat nu eenmaal niet …
Daarom besloot ik een andere uitweg te zoeken om me weer lekker te voelen en om mijn reputatie te herstellen. Ik begon dure kledingstukken te kopen en gaf daar heel wat geld aan uit. Ik dacht dat ik op die manier de aandacht van de anderen zou afleiden door hen interessantere dingen te tonen waarover ze dan praten en roddelen konden. En zie, enigszins bleek dat ook te lukken.
Uiterlijk leek het met mij veel beter te gaan. De foto leek in de vergetelheid te zijn geraakt, want mijn medeleerlingen spraken weer over de gewone dagdagelijkse dingen en al vlug kwamen andere en nieuwe roddels ter sprake. Maar in mijn binnenste bleef het zeer lastig. Twee lange jaren lang was ik ongelukkig en onzeker en was ik voortdurend op zoek naar mijn oude “IK” die ik schijnbaar verloren was. En dan heb ik mijn nieuwe vriend ontmoet. Hij woont op zowat 40 km, maar ook hij zei me “ Jij bent toch dat meisje van de foto met de blote borsten?”
Nog vooraleer ik verlegen kon worden stelde hij me gerust en zei “Heel mooie borsten heb jij! Er is met die foto werkelijk niets waarvoor je je zou moeten schamen!” En zie, met deze eenvoudige zin heeft hij me toen ongelooflijk geholpen om het hele voorval en alle onaangenaamheden daarmee verbonden, te accepteren.
Om dit alles een plaats in mijn leven te geven heb ik deze hele Sexting-geschiedenis uitgeschreven. Ik wil daarmee allen die zoiets beleefd hebben moed inspreken. Sexting is iets wat je diep beroert en het misbruik van je eigen intieme foto’s kan iemand zeer onzeker maken. De voornaamste boodschap hierbij is dat je gelukkig moet zijn zoals je bent! Blijf trouw aan jezelf en geloof er steeds in dat het beter kan worden, hoewel dat niet altijd makkelijk zal zijn!